نودژ

گویش مردم نودژ ترکیبی از گویش‌های بندری و منوجانی و فارسی می‌باشد. از لحاظ جمعیتی بزرگترین و معروف‌ترین طوایف ساکن در این دیار: راه بر، اخلاقی پور، دوراندیش، محمودی، صالحی، سالاری، محبی، ظهیری، حاجب،راهبر، خودستان، رهروان، مرشدی، سراجی، صمیمی و جعفری و طاهری و …می‌باشد.از تیم‌های فوتبال معروف این شهر می‌توان از تیم‌های پتروک، انقلاب، اتحاد، پرسپولیس، وحدت، رخسار و عقاب و نخل و خیبر و امید لاریان نام برد.روستای کندر، روستای بسیار زیبا با طبیعتی بکر و جذاب در بخش آسمینون نودژ  قرار دارد و از نظر موقعیت جغرافیایی به صورت طولی در دو طرف رودخانه‌ای به نام کندر واقع شده که از نزدیکی‌های دهکهان و قسمتی از رودخانه نازدشت سرچشمه می‌گیرد.راه‌های ورودی به کندر از طریق بندرعباس به رودان دوراهی نودژ- بجگان و راه ورودی دیگر آن از طریق کهنوج و نازدشت است.بند آبخیزداری کندر طول که در فاصله سه کیلومتری مرکز شهر منوجان قرار دارد، دارای طبیعتی زیبا، شامل: درختان دست کاشت وخودرو است و در رودخانه پایین دست این بند، آب‌هایی جریان دارد که زیبایی منطقه را دوچندان کرده است.کندر حدودا ۳۰کیلومتر وعرض آن ۵تا۱۰کیلومتر می باشد.اولین ده آن سگنان وآخرین آن دهمیان می باشد ما بقی دهاتهای آن گرماهی-شهید آباد-غریب آباد-بن مغ و دهمیان میباشد.راههای ورودی به کندر از طریق بندرعباس به رودان دوراهی نودژ-بجگان می باشد راه ورودی دیگر از طریق کهنوج ونازدشتمی باشد البته راههای فرعی دیگری هم دارداز دوراهی آبنما به طرف پاکوه که ابتدا ختم به دهمیان(دمیو) وبعد به گرماهی وصل می شود.اهالی کندر مردمی ساده دل و باایمان هستند از راه کشت لیمو وپرتغال و انبه وخرما و رطب ودامپروری امرار معاش میکنندشایان به ذکر است که زنان گرماهی غیر از کشاورزی وخانه داری به زری بافی یا همان خوس بافی و قالی بافی وحصیر یا همان تک وبافت پری خرماو حویرگ یا سوتگ و بافت نوعی سندل محلی به نام سواس مشغولند وکمک حال خانواده اند.